Vanochtend toen we wakker werden was het helaas nog steeds grijs en grauw en een flauw miezerig regentje daalde op het overweldigende landschap neer, de bergen waren door de regenwolken nauwelijks te onderscheiden maar ook dit had ook zijn schoonheid.

We hebben een heerlijk ontbijt genuttigd in een op 30 meter gelegen zijnde Dinner.

Hierna vertrokken verders noordwaarts en we pakte de meest toeristische route waar we beslist geen spijt van hebben. Ondanks het druillige weer was de natuur wonderschoon en we genoten volop, onderweg elk toeristische aanwijzing aangedaan en zodoende kwamen we bij de Big Red Cedar, een echt gigantische grote oude boom.

Het was fascinerend om tijdens deze trip de mist cq. wolken vanuit de bossen te zien optrekken, helaas komt het op de foto’s niet zo over maar we hebben ons best gedaan.

Een stuk verder werd er wederom verwezen naar een aparte Red Cedar, je begrijpt het al, wij erop af. Terings zeg we gingen een redelijk geasfalteerd bospad op wat telkens smaller en smaller werd en steeds minder begaanbaar, de gaten in het wegdek werden groten en de weg steeds smaller maar na 4 miles dan eindelijk deze “boom” bereikt, het blijkt de grootste in zijn soort zijn.

Onze weg vervolgde langs de kust waar we tot aan het meest Noordwestelijke puntje van de USA zijn beland, wij kunnen dus beide nu zeggen dat we zowel het meest Zuidelijke puntje (Key West) als het meest Noordwestelijke puntje (Neah Bay) een echte diagonaal hebben gedaan. Helaas bleef het maar grijs en regenachtig dus het nodige niet echt uit tot een lange wandeling.

Uiteindelijke beland In Port Angeles waar we een hotel hebben geboekt met uitzicht over de haven en baai en we op Canada uitkijken. Het plaatsje stelt niets voor, centrale winkelstraat totaal uitgestorven en eigenlijk totaal vergane glorie. Voor der verandering maar eens niet ‘uit eten’ gegaan maar chickenwings meegenomen voor in de magnetron en een giga zwaar goed gevuld stokbrood.