Seattle

Laatste dag van de vakantie doorgebracht in Seattle. Eerst vlakbij het hotel een lekker ontbijtje genuttigd, daarna gaan lopen naar de Space Needle zo’n 5 blokken van het hotel. Even een paar foto’s vanaf beneden en op naar het loket om kaartjes te kopen. Komt er een man op ons af met 2 kaartjes; alsjeblieft wij zijn als eens boven geweest en hebben deze keer geen zin. Zij bleken van een cruiseschip te zijn en hadden de kaartjes gekregen. Binnen ontdekte we dat de kaartjes 26 dollar stuk waren dus mooi meegenomen. Meneer van de cruiseboot: Nogmaals bedankt! We hebben ook foto’s laten maken, zijn leuk geworden. Na het uitzicht van alle kanten bekeken te hebben zijn we weer naar beneden gegaan en hebben een rondje gemaakt in het Sculpture park.

Daarna, heel toeristisch maar wel leuk, een tour met Emerald hop-on, hop-off tours. Hierbij kun je, de naam zegt het natuurlijk al, er bij diverse plaatsen uit en weer op stappen. Wij hebben het rondje in zijn geheel gemaakt en zijn bij ons beginpunt, de Space Needle weer uitgestapt en hebben de monorail terug genomen naar het centrum. Daar straatje in en uit gelopen, naar China Town en het Historische deel van de stad. Leuke winkeltjes gezien zelfs ons eigen cafe; A & B cafe. Intussen was het lekker opgewarmd in de stad ca. 27 graden, dus zijn we op ons gemakkie terug gelopen richting het hotel. Om af te koelen nog even een National Park Center binnen gestapt waar we een film gezien hebben over Klondike Gold, goudzoekers in Alaska. De goudzoekers kwamen uit de hele wereld en zo’n 70% reisde via Seattle, dit heeft de stad veel rijkdom gegeven en gemaakt wat hij nu is. Zo meteen nog even ergens ons “laatste avondmaal” doen dan morgen op naar Nederland. We moeten iets van 13.30 vliegen en zijn zondagochtend weer back in town!

A zal jullie nog van een laatste blog voorzien met de statistische gegevens van onze reis.

Port Angeles <> Seattle

Vanochtend vertrokken om onze laatste etappe van onze “road trip” te gaan volbrengen en daarmee de cirkel te sluiten, bestemming dus: Seattle.

Ongeveer 20 mile vanaf Port Angeles nog even gestopt bij een galery waar B een heus echt Indianen kunstwerk heeft aangeschaft.

We naderden Seattle via de veerpont – overtocht duurde ca. 20 min – en het was fantastisch om de stad aan de horizon steeds dichterbij te zien komen. We hadden binnen redelijke tijd een hotel gevonden, inclusief gratis parkeren wat nog wel wat voeten in aarde had. Er is hier een parkeergarage maar die is zeer krap bemeten het was dus voor A passen en meten om de auto zonder schade te parkeren maar met 1 cm speling is het dan uiteindelijk toch gelukt.

De middag doorgebracht met het doorkruisen van het centrum, wel lopend natuurlijk maar dat is allemaal redelijk te doen. We kwamen uit bij Pike Market wat de oudste Farmers Market van Amerika is, een belevenis op zich. Bij één van de viskramen gooien ze elkaar de vis over een afstand van een paar meter toe, geweldig om te zien en een attractie apart dus en het is B gelukt om het werpen van de vis op foto vast te leggen.

Net naast Pike Market ligt Post Alley waar echt meters muur volgeplakt zit met kauwgom echt een bizar gezicht. Deze stad heeft echt mooie grote gebouwen en er wordt nog volop meer gebouwd dus de skyline de komende jaren nog wel veranderen.

Wat ons ook hier weer opvalt is dat het aantal daklozen gigantisch is maar dit is niet alleen in deze plaats maar dit fenomeen zijn we eigenlijk op heel onze route tegengekomen. Tijdens het nuttige van een bak koffie hadden wij zicht op één van deze dakloze die recht in ons gezichtveld haar crackpijp vulde en volop zat te kicken.

Morgen gaan we de stad verder verkennen en kijken wat we dan weer gaan beleven.

Port Angeles

Vandaag om 10.00 afgezet door A bij Island Adventures voor en Whale watch cruise. A had geen zin om mee te gaan want hij “had niets met die vlooienbalen”. Ik wel, dus A lekker op de wal achter gelaten. Het was een geweldige ervaring, we hebben eerst een stuk gevaren langs Vancouver Island, enpassant ook nog een stukje Canada mee gepikt, nou ja de Canadese wateren dan, doorgevaren naar San Juan Islands. Daar is voor de kust een gebied waar de orka’s zich voeden. We hebben 2 L groepen gezien, de L48 en een deel van de L50 groep. Totaal waren er zo’n 20 orka’s te zien. 1 van de dames had een kalf bij zich dat is ter herkennen aan de oranje onderkaak, na 2 jaar wordt dit wit. We hebben geweldig veel gezien, maar mijn camera is niet goed genoeg om er mooie foto’s van te maken. Dat is jammer maar desondanks roepen ze wel de herinneringen weer op. Nadat we afscheid hadden genomen van de groep orka’s zijn we, met een noodgang, terug gevaren naar de kust. A vroeg gisteren nog: heb je last van zeeziekte? Waarop ik antwoordde: Ja, maar daar laat ik me niet door weerhouden, en ja hoor ik ben me ziek geweest, ik heb de hele terugweg als een dood vogeltje op het achterdek gezeten met regelmatig een uitje naar de toilet. Op dat moment dacht ik: dit doe ik nooit meer! Maar als je dan weer aan wal bent, een broodje hebt gegeten denk je, als de mogelijkheid zich nog eens voor doet, ga ik waarschijnlijk toch weer.Nadat ik me weer een beetje mens voelde, zijn we een rondje gaan lopen en hebben heerlijk Cedar Plank Salmon gegeten, met een flesje Chardonnay erbij van een plaatselijke wijnmaker. Ik geef nu het toetsenbord aan A voor zijn belevenissen van deze dag.

Nadat ik zeker wist dat B aangemonsterd was eerst de automaar even bijgetankt omdat we niet zoveel meer te rijden hebben dus maar een halve tank genomen. Toen ben ik per auto het dorp verder gaan verkennen en aan de oostkant was de welbekende ‘strip’ waar de meeste Inn’s en standaardwinkels liggen. Ik had me dus voorgenomen om maar eens lekker te gaan shoppen. Helaas dus, in tegenstelling tot voorgaande reizen liggen zijn de de prijzen een stuk hoger dan bij ons en de huidige koers van de US$ geeft momenteel ook nagenoeg geen voordeel dus was ik zeer snel uitgeshopt. Het blijft ons wel verbazen dat er nagenoeg geen klanten in de winkels aanwezig zijn, we vragen ons dan ook constant af waar die van moeten bestaan. Of dit aan de regio ligt of niet, we hebben geen flauw idee, maar we zijn deze reis 5 Staten door gegaan en troffen telkens dit zelfde beeld. Vandaag ben ik dus ook diverse winkels in geweest en ja hoor, ik was de enige klant, echt heel raar. Afijn ik kon nergens slagen tegen een beetje normale prijs en ben toen maar terug gegaan naar ons hotel en heb daar de auto geparkeerd en ben het zgn. centrum (Down Town) maar lopend verder gaan bekijken. Hier dus ook hetzelfde beeld van winkels waar alleen personeel aanwezig is. Zo tegen 13:30 kreeg ik trek en ben dus terug naar ons hotel gegaan om in mijn uppie onze kofferbak lunch op de kamer te gaan doen. Zo tegen de klok van 15:10 zag ik de boot van B de haven naderen en ben haar toen wezen oppikken. Ze kwam een beetje stilletjes en bleekjes van boord maar dat trok snel weg toen ze eenmaal vast grond onder haar voeten had.

Lake Quinault <> Port Angeles

Vanochtend toen we wakker werden was het helaas nog steeds grijs en grauw en een flauw miezerig regentje daalde op het overweldigende landschap neer, de bergen waren door de regenwolken nauwelijks te onderscheiden maar ook dit had ook zijn schoonheid.

We hebben een heerlijk ontbijt genuttigd in een op 30 meter gelegen zijnde Dinner.

Hierna vertrokken verders noordwaarts en we pakte de meest toeristische route waar we beslist geen spijt van hebben. Ondanks het druillige weer was de natuur wonderschoon en we genoten volop, onderweg elk toeristische aanwijzing aangedaan en zodoende kwamen we bij de Big Red Cedar, een echt gigantische grote oude boom.

Het was fascinerend om tijdens deze trip de mist cq. wolken vanuit de bossen te zien optrekken, helaas komt het op de foto’s niet zo over maar we hebben ons best gedaan.

Een stuk verder werd er wederom verwezen naar een aparte Red Cedar, je begrijpt het al, wij erop af. Terings zeg we gingen een redelijk geasfalteerd bospad op wat telkens smaller en smaller werd en steeds minder begaanbaar, de gaten in het wegdek werden groten en de weg steeds smaller maar na 4 miles dan eindelijk deze “boom” bereikt, het blijkt de grootste in zijn soort zijn.

Onze weg vervolgde langs de kust waar we tot aan het meest Noordwestelijke puntje van de USA zijn beland, wij kunnen dus beide nu zeggen dat we zowel het meest Zuidelijke puntje (Key West) als het meest Noordwestelijke puntje (Neah Bay) een echte diagonaal hebben gedaan. Helaas bleef het maar grijs en regenachtig dus het nodige niet echt uit tot een lange wandeling.

Uiteindelijke beland In Port Angeles waar we een hotel hebben geboekt met uitzicht over de haven en baai en we op Canada uitkijken. Het plaatsje stelt niets voor, centrale winkelstraat totaal uitgestorven en eigenlijk totaal vergane glorie. Voor der verandering maar eens niet ‘uit eten’ gegaan maar chickenwings meegenomen voor in de magnetron en een giga zwaar goed gevuld stokbrood.

Long Beach <> Lake Quinault

Vandaag werden we wakker in een grijze druilerige wereld. Na het mooie weer wat we de laatste dagen gewend waren was dit niet zo gezellig, maar ja niets aan te doen, we gaan weer verder.

Zoals gewoonlijk rond 9.30 vertrokken richting Lake Quinault. We hebben erg op ons gemakje een toeristische route genomen. We kwamen o.a. langs diverse Cranberry velden en ook langs een fabriek van Ocean Spray, wel grappig ineens een grote fabriek langs de weg in the middle of nowhere. Ondanks de regen hebben we een ontzettend mooi landschap aan ons voorbij zien trekken. Helaas was het geen weer om te gaan wandelen, dus ons wandelingetje hebben we vandaag maar in een supermarkt gedaan. Het blijft altijd leuk te zien wat er in de schappen staat. Zoals gekookte reepjes varkenszwoerd/vet ingelegd in azijn. Brrrr ik moet er niet aan denken dat te moeten of willen eten. Na onze broodnodige boodschapjes hebben we weer een plekje opgezocht voor ons kofferbaklunch, deze keer onder een overkapping tegen de regen.

Rond een uur of half 3 aangekomen bij Lake Quinault . Daar gestopt bij het plaatselijke museumpje, heel klein, erg leuk en een heel vriendelijke meneer die uitleg heeft gegeven over de geschiedenis van de plaats. Eigenlijk waren er ook niet veel overnachtingsmogelijkheden in deze plaats, ondanks het feit dat er veel toeristen op af komen. De Lake Quinault Lodge zit het hele jaar volgeboekt, de meneer van het museum raadde ons aan om verder te rijden naar Forks zo’n 65 mile verder, daar was meer. Gelukkig waren wij zo eigenwijs om bij een Inn een klein stukje verder even te gaan kijken en daar zitten wij nu. Een heerlijke mooie omgeving, aan het uiterste smalle puntje meer. Gelukkig was het ook even droog, dus hebben we een klein rondje kunnen lopen. We zitten hier aan het begin van Olympic National Forrest, een regenwoud. Een ontzettend dicht bos, veel bomen bedekt met mos en geen stukje grond is er vrij, er staan overal varens, bosbessen- en bramenstruiken etc. Ook het hotel complex is heel mooi en goed onderhouden, lekker rustig, en een geweldig uitzicht. Zojuist bij het plaatselijke restaurant Dino’s grill & Pizza een Dino’s cheeseburger gegeten, deze was gigantisch, maar echt de beste burger die wij ooit gegeten hebben.

Portland <> Long Beach

Vanochtend ca. 09:30 vertokken uit Portland. Door het oversteken van de Columbia rivier zaten we binnen no-time in de Staat Washington, hier veranderde het landschap plots, heel raar om mee te maken dat een 10<>15 km zoveel verschil kan maken.Het is hier veel groener en met veel meer gemengde bossen ook is het nu heuvelachtig, weer een totaal andere

We reden met een gezapig gangetje door dit mooie landschap en regelmatig stoppend bij bezienswaardigheden wat voornamelijk bestond uit natuur / wild uitzichtplaatsen. Bij een van deze stops in Willapa National Wildlife Refuge wel aparte dingen gezien zoals echt gigantisch veel salamanders, een jagende vis in een kreek, hele aparte zwaluwen (met uitvliegende jongen) en toen we hiervandaan weer op weg gingen zag A zelfs een heuse alligator zwemmen en in linie zwemmende pelikanen die aan het vissen waren.

Onderweg op zoek naar een geschikte (kofferbak) lunchplaats kwamen we bij toeval bij een overdekte historische houten brug. Deze was in 1904 als gewone brug gebouwd door een Zweedse immigrant en in 1905 totaal overkapt omdat bij nat weer het vee op de ‘open’ brug steeds uitgleed.

Uiteindelijk zijn we in Long Beach beland wat pal aan de kust ligt. Nog even bij het strand gekeken maar er staat zoveel wind dat je nagenoeg gezandstraald werd. Dorpje opzicht stelt niet zo gek veel voor eigenlijk 1 lange straat met voornamelijk toeristenwinkeltjes.

Morgen reizen we verder langs de kust noordwaarts.

Portland

Jeetje wat een vermoeiende maar relaxte dag was dit.

Vanmorgen eerst uitgeslapen, zolang zelfs dat we het ontbijt hebben gemist. Maar gelukkig hadden we nog broodjes in de auto, dus hoefden we niet eerst op zoek naar een ontbijtje. Auto heeft vandaag ook een rustdag gehad, wij hebben alles lopend gedaan.

Om een uur of half 11 gaan wandelen. We kwamen terecht op de Farmers Market. Heerlijke kaasjes, vis, fruit enzovoort geproefd. Dat is natuurlijk helemaal mijn ding. 1000 keer leuker dan de boodschappen bij de Walmart. Alles is wel ontzettend duur. Een bakje tuinbonen van 1 lbs (ca 450 gram) 5 dollar, bloemkool 4 dollar per lbs. Aardbeien 7 dollar. Ook in de supermarkt hebben we gezien dat de prijzen veel hoger liggen dan bij ons. De dove deodorant die bij ons nog geen 2,50 euro kost is hier bijna 6 dollar. Op de Farmers Market een hele leuke linnen tas gekregen, bedrukt met een schilderij gemaakt door een verstandelijk beperkte vrouw, die met een wedstrijd de eerste prijs heeft gewonnen en naast een cheque 1000 dollar haar schilderij op de tasjes gedrukt ziet staan. Leuk souvenir!

Na de Farmers Market hebben we over de Saterday Market gelopen, dit is eigenlijk meer een braderie dan een markt zoals wij dat kennen. Daarna zijn we de stad gaan doorkruisen. Ik heb een bezoek gebracht aan de Chinese tuin in China town. Mooi maar heel klein, ik denk ongeveer 1/8 deel van ons Arboretum Trompenburg. Dit weekend trad er een dans groep op uit Hawaii vanwege het Festival of Roses in de stad. A had geen zin om mee te gaan, hij is lekker op een bankje mensen gaan zitten kijken. Gegeten hebben we bij een Streetfood car. Helemaal geweldig vind ik dat. Een heel plein vol met karren waar je allerlei soorten eten kan kopen, Italiaans, Chinees, Indiaas, Marokkaans, Grieks, etc., etc. Erg lekker en goedkoop.

Om een uur of vijf waren we weer in het hotel, lekker een beetje gerelaxt en ’s-avonds weer terug de stad in voor de Starlight parade. Een geweldige happening van 20.30 tot 23.00 uur. ‘s-morgens om 11 uur kwamen we al mensen tegen die in een stoeltje langs de straat zaten om de parade maar goed te kunnen zien. Wij hadden eigenlijk ook een goed plekje gevonden. We stonden achter een dranghek met 2 rijtjes mensen in stoeltjes voor ons, dus een perfect uitzicht. Alle plaatselijke drumbands, bedrijven, sportclubs en wat voor vereniging je maar kunt bedenken kwamen langs in met lichtjes versierde praalwagens. Heel leuk om te zien. Je merkt hier wel dat die Amerikanen ontzettende patriottisch zijn, bij de wagens van de marine, het leger, de brandweer ging iedereen helemaal uit zijn dak. Morgen gaan we weer rijden, verder met de roaddtrip.

The Dalles <> Portland

Met enige vertraging wegens Internet problemen, maar beter laat dan nooit

Nadat we voor ons doen een zéér karig ontbijt hadden genuttigd gingen weer op pad, ons 1^e doel deze trip was Shaniko een zgn. ghosttown. Om eerlijk te zijn hadden we ons een beetje verkeken op de afstand dus na ca. 1,5 uur kwamen we op de plaats van bestemming aan. Het was in de tussentijd alweer behoorlijk warm zo tegen de 33 gr. maar dit mocht de pret niet drukken.

Shaniko was zo rondom 1900 een bloeiende gemeenschap welke voornamelijk werd gestimuleerd door een gigantische op- overslag loods waar de lokale boeren hun spullen naar toe brachten en dan via trein verder getransporteerd werden. We zijn er niet precies achter gekomen waarom dit teloor is gegaan, we komen niet verder dat er wel een hele grote brand heeft plaatsgevonden. Momenteel probeert men de oude authentieke gebouwtjes te restaureren en in oude glorie te herstellen.

Toen we onze wandeling door dit dorpje gedaan hadden trokken we verder naar Hoodriver waar B zich helemaal op verheugde omdat daar diverse wijnlokalen zaten en we zouden dus de nodige wijntjes gaan proeven, testen en beoordelen. Omdat het zo 33 gr. was en B niet goed tegen alcohol kan - met deze temperaturen - heeft ze het na één proeverij laten afweten. De geproefde wijnen waren wel héél lekker. We besloten om de rest van de wijnlokalen maar niet meer aan te doen en onze weg voort te zetten richting Portland.

Allereerst via onze Gps op zoek naar een Crocs zaak om een bepaald soort Crocks te proberen te scoren. Dit was dus een heel feest want we belandde midden in de spits en hebben zodoende ca. 30 min. in file gereden. Afijn nadat we de desbetreffende zaak dan eindelijk hadden weten te vinden bleek dat deze bepaalde soort niet meer verkocht werd. We besloten maar om eerst wat te gaan eten voordat we op zoek zouden gaan naar een overnachting, anders zouden we richting centrum / down-town wederom in dezelfde file uitkomen. Na het eten dus dan richting centrum – file vrij – en eigenlijk redelijk snel een overnachting weten te vinden in het EconoLodge wat aan de grens van het zgn. uitgaansgebied ligt.

Morgen een autoloos dagje en gaan we te voet de stad verkennen cq. onveilig maken.